අවසන් ලියුම

විසි වසරක් ගත වී ඇත මගෙ              දිවියෙන්
කල ආලයෙහි නැත අඩුවක් දිවි         හිමියෙන්
අද සිට පා තබන්නට මට මගෙ          සවියෙන්
ඉඩ හැර පිය තබනු මැන ඉවතට       බැතියෙන්

රිදුණත් ගොඩක් සිතුවිලි ඔබ ගැන         හිතලා
තවමත් හඬයි හදවත සිත පිරි                 මැදලා
සවිමත් වෙන්න මා හට ඉකි බිඳ             හඬලා
සියපත් කුසුම යනු දැන් මම අත            හැරලා

දිවියෙහි පුරාවට සුදු නුඹ ගැන               සිතුවා
සයුරෙහි කොනක තනිවී මම ඉකි           බිඳුවා
පහසෙහි මිහිර විදගන්නට සිත              පැතුවා
දසුනෙහි සුසුම ඇත ඔබගෙන් පා          තැබුවා

විඳි දුක් සැරයි සොඳුරිය මම නුඹ             හින්දා
කල පවු ගොඩයි ඒ වෙනුවෙන් දුක්         වින්දා
බැරි බව හැඟෙයි නුඹ ගෙන එන්නට     කැන්දා
ගොලු වූ හදයි හැර ගියෙ කඳුලක්             රන්දා

සුභ සිරි පතමි ඔබෙ දිවියට හිත              සතුටින්
කළු සුදු දුටිමි මෙතුවක් කල් සිතෙ         කහටින්
මම යමි අහිමි සිහිනය ඇඳුමට                 පාටින්
අද සිට සිතමි මට නුඹ හිමි නැත             අවටින්